Het gekke is dat mensen hier vaak pas achter komen na iets heftigs zoals een hartaanval, een mentale crisis zoals een burn-out, of als het echt te laat is. Waarna ze het roer omgooien, als dat tenminste nog kan.
Tot die tijd leven ze een leven waarin ze eigenlijk nooit zichzelf zijn. Ze leven het leven van iemand anders. Leven met een ‘masker’ op wat er vroeger is opgekomen en nooit meer is afgezet, of leven onder continue verdoving van een verslaving.
Een verslaving die het resultaat is van een zoektocht naar iets van buitenaf – in de vorm van externe prikkels – wat al die tijd al binnenin aanwezig is, maar het zit op een plaats die voor ons nog onbekend, of ontoegankelijk is. Daarvoor is het namelijk zaak weer met onszelf verbonden te raken.
Gelukkig kan dat ook zonder crisis, en eerder dan het moment waarop het te laat is om nog te veranderen…
Door weggestopte emoties op te roepen en weer te laten voelen en doordat je je realiseert dat er bij ‘het echte eind’ geen aanpassingen of herkansingen meer mogelijk zijn, krijg je een ijzersterke hefboom om blijvende verandering in het leven door te voeren.
Je zal andere keuzes gaan maken. Keuzes voor zaken die er werkelijk toe doen, zodat de resterende levenstijd niet verspild, maar ten volste benut zal worden.
Triviale zaken die tot nu toe werden gebezigd uit omgevingsdruk of uit gedachteloze routine, zal je nu snel kunnen filteren en naast je neer kunnen leggen. Je zal je kunnen toeleggen op de kern; op het wezenlijke. Datgene wat er voor jou werkelijk toe doet. Zijn wie je werkelijk wilt zijn. Zijn wie je bent.
In het boek ‘Eindeloos bewustzijn’ geeft cardioloog Pim van Lommel een wetenschappelijke visie op de bijna-doodervaring. Het boek is gebaseerd op zijn in 2001 gepubliceerde onderzoek in het gerenommeerde medische tijdschrift The Lancet.
Mensen die een BDE hebben meegemaakt, hebben na die ervaring vaak ineens geen angst meer voor de dood en ze geloven in een persoonlijk voortbestaan.
Er is een toegenomen waardering en zingeving van dagelijkse dingen in het leven. Uiterlijkheden zoals een dure auto, een groot huis, mooie kleren, een baan met uiterlijk gezag en macht, worden steeds minder belangrijk.
Er treedt vaak een verhoogde intuïtie op; ineens voelt men anderen haarscherp aan.
Door de directe confrontatie met de dood, staat iemand vanaf dat moment op een totaal andere manier in het leven dan voor de transformatie, die de BDE in zoveel gevallen blijkt te zijn.a
Het leven blijkt ineens om heel andere dingen te draaien dan oppervlakkigheden en de illusie van het standaard patroon van ‘meer, beter en groter’, die ons continu worden opgedrongen door de consumptiemaatschappij in het leven van iedere dag en waardoor we zo gemakkelijk last kunnen krijgen van tunnelvisie.
Van de valse belofte dat er steeds iets nodig is.
De ratrace van de maatschappij gaf ons geen ander uitzicht dan het stukje draaiend rad voor onze neus.
We wísten niet beter…
“De enorm gemechaniseerde en geautomatiseerde techniek maakt het mogelijk de arbeidsinspanning en arbeidstijd te verminderen. Dat gebeurt echter (te) weinig. We werken (te) hard om te maken en te kopen wat we eigenlijk niet nodig hebben, opdat we maar hard mogen blijven werken.”
Herbert Marcuse (Duits-Amerikaanse politiek-filosoof en socioloog)
Astronauten die na een ruimtereis terugkeren op aarde, hebben iets gemeenschappelijk: ze merken de enorme impact van het Overview Effect.
De Amerikaanse ruimtefilosoof Frank White bracht in 1987 een boek uit onder deze titel waarin hij dit effect beschrijft.
Hij onderscheidt in zijn boek drie effecten die astronauten tijdens en na een ruimtereis meemaken:
Als je de aarde ziet vanuit de ruimte, dán pas realiseer je je ten diepste hoe kwetsbaar onze wereld is.
Door dit Overview Effect dringt het grote belang van duurzaamheid en het milieu pas echt tot de kern van ons wezenlijke besef door.
Ex-astronauten wijlen Wubbo Ockels, en André Kuipers begonnen zich na hun ruimtereizen met heel veel passie hiervoor in te zetten. Zij vóélden de urgentie, want konden nu in het belang van alle wereldburgers – als ambassadeurs van de aarde – gebruik maken van een levenslang sterk Overview Effect.
Zij hadden net als de mensen die een BDE-ervaring mee hebben gemaakt, iets unieks ervaren wat niet rationeel is uit te leggen. Maar wat wel hun hele perspectief voorgoed heeft veranderd.
Je krijgt door Vita Florentis’ The Last Hour Experience een ervaring die je leven kan herijken. Andere prioriteiten. De dingen heel anders zien.
Te vergelijken met de transformatie die mensen doormaken na een bijna-doodervaring en die astronauten doet veranderen na een ruimtereis.
ª Van Lommel 2008, p.67-90.
