De fear of missing out is sterker dan onze wilskracht.
Automatisme neemt over; het brein stuurt ons in steeds dieper geconditioneerde patronen, vaker naar het scherm dan ons lief is.
Als slaven van onze gewoontes geven we eraan toe en hoe vaker we dat doen, hoe moeilijker het wordt er nog aan te ontkomen.
Daar is een diep bewustzijn voor nodig.
We willen namelijk helemaal niet appen achter het stuur, maar we móéten toch even kijken – reageren – volgen – weten.
De waarheid is dat door continu te leven in deze onbewuste staat van diep gewortelde angst, diezelfde angst ook altijd werkelijkheid zal worden.
Met ons gezicht in de telefoon, missen we continu – de hele dag door – de kostbaarheid van ieder moment.
Maar zullen dit pas zien, als we ontwaakt zijn.
Want het paradigma waarin we leven, vormt ons bewustzijn.
Maar het bewustzijn bepaalt het paradigma waarin we leven.
