20. De Laatste Vraag
We gaan nu naar het einde. Het einde van jouw leven.
Tegen wie zou je nog iets willen zeggen, nu het op het allerlaatste moment nog kan?
Met wie heb je nog iets uit te spreken? Met wie heb je iets ongezegd gelaten, in de illusie dat er later nog tijd zou zijn?
Wie heb je misschien te veel voor vanzelfsprekend gehouden?
Van wie houd je? Wie wil je in het bijzonder bedanken?
Misschien is het een vorm van afscheid, voor iemand die er zelf niet meer is.
Zoals een overleden dierbare, of iemand die je nooit hebt ontmoet.
Of iemand die nog steeds bestaat, maar uit je leven is weggegleden.
Of een persoon om wie je veel gaf, maar die je al jaren niet meer hebt gezien. Een vriend, of vriendin – of een ex-geliefde uit een voorbije relatie.
Misschien kon je iets niet goed afsluiten, waardoor er geen ruimte ontstond voor iets nieuws.
Zolang het geen juiste plek vindt, blijft het sluimerend aanwezig – in je hoofd en diep van binnen.
Het kan als een last voelen en je tegenhouden om écht verder te gaan en open te staan voor nieuwe avonturen en kansen.
Laat dit nu het moment zijn.
Om die persoon, voor eens en voor altijd, op een betekenisvolle manier te integreren in je hart.
Niet om los te laten, maar om anders vast te houden – met intentie en liefde.
Zodat je je op de valreep van je leven opgeruimd mag voelen, omdat er niets meer is dat je tegenhoudt.
Tegen wie wil jij iets zeggen? Wie schieten je als eerste te binnen?
Noteer hier de mensen die in je opkomen. De rest volgt daarna.
Je mag meerdere namen in één veld combineren als je hen hetzelfde wilt vertellen.