“Mijn missie is om de ziel te raken, en met minder neem ik geen genoegen.”
Mijn naam is Julian.
Sportief, nieuwsgierig, vastberaden en ambitieus. Ondernemer en ex-piloot.
Als verkeersvlieger bij aanvankelijk een groene, en later lange tijd een blauwe Nederlandse luchtvaartmaatschappij, heb ik 10 jaar lang mensen overal naartoe gebracht.
De hele wereld over.
Een ware jongensdroom.
Piloot zijn gaf me een uniek perspectief op de wereld.
Wat een privilege om zo de wereld te mogen zien, inclusief van boven!
Van de eindeloze toendra’s van Canada tot de gigantische meren in de Verenigde Staten.
Van de uitgestrekte Sahara in Afrika…
….tot de surrealistische, immense ijswereld van Groenland
met zijn grillige sneeuwbergen en ongerepte ijsmeren.
Van bovenaf neerkijkend op indrukwekkende onweersbuien, op veilige afstand.
Die in het donker een spectaculaire lichtshow verzorgen met bliksemflitsen om de paar seconden.
Urenlang niemandsland.
Oceanen, bounty-eilanden…
…natuurparken en wereldsteden.
Ik heb de mooiste zonsondergangen, zonsopkomsten en planeetopkomsten mogen zien, soms zelfs allemaal in één enkele lange vlucht.
De aanblik van De Melkweg bij een kraakheldere sterrenhemel.
Het wonderlijke schouwspel van het Noorderlicht, opgevoerd met pracht en praal als een grootse, groene lichtdans tegen het decor van de donkere nacht nabij de Noordpool.
Het waren uitzichten die mijn leven kleur gaven en me vervulden met verwondering.
Altijd weer is mijn ervaring geweest dat zodra je fysiek afstand neemt van je bekende omgeving, je ineens verfrissend en helder tegen de zaken in je leven kan aankijken.
En ook hoe je door uit te zoomen en afstand te nemen, juist verbondenheid ervaart.
De aanblik vanuit de cockpit¹, hoog in de lucht, verveelt nooit.
Je kijkt neer op de aarde, en dat plaatst letterlijk je eigen aardse leven in perspectief.
Het relativeert.
Another day at the office: zonsopkomst boven Groenland op weg naar
Amsterdam Schiphol
Laat staan wanneer je bedenkt dat diezelfde ‘grote’ aarde met een onvoorstelbare vaart door een oneindig uitgestrekt, uitdijend, en voor ons grotendeels totaal onbekend universum heen schiet.
Het maakt je nederig. Het brengt dankbaarheid. Je voelt je onderdeel van iets groters en roept een gevoel van verwondering op.
Mijn hele leven heb ik toegewerkt naar mijn droom om verkeersvlieger te worden.
Een jonge pup die zich stoer voelt na drie maanden leren vliegen op zicht in Portugal
Talloze selecties, examens en sollicitaties heb ik doorlopen en het was keihard werken, maar mijn jongensdroom mocht uitkomen.
Tweemotorig vliegen op de Piper Seneca; de laatste 20 uren praktijk in Nederland
Na tien jaar in de cockpit kreeg ik onverwacht te maken met een medische situatie waardoor ik mijn werk als piloot niet kon voortzetten.
Hoewel dit een lastige beslissing was, bood het me ook de ruimte om mijn passie voor ondernemen volledig na te streven.
Piloot worden vraagt een enorme investering van tijd, kapitaal en toewijding om door het strenge selectieproces te komen.
De markt voor verkeersvliegers in Nederland is klein, en de kansen zijn beperkt. Toch wist ik die droom waar te maken.
Nét 20, afgestudeerd en dacht dat ik de man was – klaar voor mijn droombaan
Maar het leven is zo vaak wat je gebeurt terwijl je andere plannen maakt.
Niet alles is te plannen.
Soms is het een kwestie van meeveren en meebuigen. Vertrouwen houden. Er komt weer iets moois op je pad.
Op een zwoele zomeravond las ik een interview met filosoof en schrijver Stine Jensen. Een van de vragen was: ‘Welke gebeurtenis heeft het meeste indruk op je gemaakt?’
Haar antwoord raakte me: ze vertelde hoe ze in Zuid-Korea, voor de serie Dus ik ben…, dertig minuten in een doodskist had gelegen – een intense confrontatie met jezelf en waar je voor leeft.
Ik was gefascineerd en keek die avond meteen de betreffende uitzending terug. Wat ik zag, liet me niet meer los.
Als zoiets voor mij als toeschouwer al zoveel impact had, moest het als deelnemer nog veel intenser zijn.
Vroeger had ik al eens gedacht aan een directe confrontatie met jezelf en je eindigheid, om het leven meer te waarderen. Maar dat idee leek me toen zo absurd dat ik het liet varen.
Tot ik die documentaire2 zag. Het bestond dus echt.
Dit vliegtuig voor ons volgend op weg naar thuisbasis Amsterdam Schiphol, tijdens een zonsopkomst boven de Atlantische Oceaan
Ik wist meteen dat ik dit zelf wilde meemaken. Mijn laatste vlucht – ditmaal als passagier – in de laatste dagen van mijn pilotenbestaan, ging dan ook naar Zuid-Korea.
Het was een ervaring die mijn levenskoers een nieuwe richting gaf.
Maar ik weet ook dat een zes uur durende seminar, met als climax 30 minuten in een doodskist, voor velen een brug te ver is.3
Begrijpelijk.
Daarom heb ik na jaren van experimenteren en perfectioneren (geloof me, zelfs met 6 echte kisten) de ervaring zo toegankelijk mogelijk gemaakt, zodat je het digitaal kunt meemaken.
Wanneer je wilt en waar je ook bent.
Gewoon van achter je pc of tablet.
Maar wel met dezelfde impact.
Hier komt mijn passie voor persoonlijke groei samen met mijn rol als jouw tijdelijke copiloot.
Jij bent de gezagvoerder.
Ik vlieg een stukje met je mee en bied het vliegtuig aan.
Misschien wel voor een levenskoerswijziging – die je zelf bepaalt.
Als piloot nam ik honderdduizenden mensen mee op reis.
Nu wil ik jou opnieuw meenemen op een bijzondere reis: een door jouw eigen leven.
Uitzoomen, alsof je vanuit een vliegtuig op je leven op aarde neerkijkt.
En ik praat je erdoorheen.
Net zoals ik met jou als passagier via de intercom vanuit de cockpit communiceerde.
Maar…mijn pilotenpetten heb ik inmiddels aan de wilgen gehangen:
Dankbaar voor alle bijzondere jaren en inspiratie.
Dus nu hoor je me alleen nog door je oordopjes of headset.
Laten we samen ontdekken of jij leeft voor wat echt belangrijk voor je is.
“Hoe?”
Ik heb een bijzondere ervaring voor je. Bijzonder, maar ook bijzonder doeltreffend.
Jij hoeft er niet helemaal voor naar Zuid-Korea.
Geen 6-uur durende seminar in het Koreaans, met op het eind een echte doodskist.
Gewoon comfortabel thuis volstaat, met de luxe van een begeleide reis.
Confronteer je aardse schaduw.
Er kan iets van onschatbare waarde
achter schuilgaan.
En als je concludeert dat het zo prima is in je leven, dan is dat prachtig.
Maar misschien wil je wel iets wijzigen.
Nu dat nog kan.
Durf je het aan om echt te kijken naar hoe je leeft?
Om te ontdekken wat voor jou belangrijk is?
Ik nodig je uit.
En daag je uit:
Geef jezelf het cadeau van helderheid en richting.
PS: Wil je weten wat jouw laatste uur zou kunnen betekenen?