De intense confrontatie met je eigen sterfelijkheid tijdens The Last Hour Experience levert je twee wezenlijke dingen op:
1. Je angst voor de dood vermindert.
2. Je waardering voor het leven neemt enorm toe.
Door deze confrontatie neem je je diepste angst bij de hoorns, kijk je het recht in de ogen, en verliest het zijn macht.
Angst groeit in het donker.
Wat je benoemt, verdwijnt.
En dat vergt moed.
Maar moed loont.
Door deze ervaring ga je het leven bewuster en intenser ervaren. Je waarden en prioriteiten verschuiven naar wat écht belangrijk is.
De illusie van oneindig veel tijd verdwijnt, waardoor elke beslissing aan kracht wint.
Je stopt met leven op de automatische piloot.
Elke dag, elke keuze voelt urgenter en betekenisvoller.
Ineens valt het kwartje:
“Rien ne va plus.”
Wat als jouw leven géén generale repetitie is?
Wat als het nú gebeurt?
Veel mensen leven alsof het echte leven later pas begint. Alsof dit slechts de oefening is voor wat ooit nog komen gaat.
Maar dit ís het leven.
Niet straks.
Niet later.
Nu.
Wat doe jij met deze tijd?
Durf je eerlijk te zijn over wat je voelt en écht verlangt? Durf je de façade te laten vallen en jezelf te laten zien zoals je werkelijk bent?
Wanneer we geconfronteerd worden met het einde, spreken we eindelijk openhartig en authentiek.
Maskers verdwijnen, alleen de waarheid blijft over.
Dan ontstaat er ruimte voor écht contact.
Je ogen openen, écht openen, maakt je leven rijker en authentieker.
En dan gebeurt het mooiste van alles:
De afstand tussen wie je bént en wie je wílt zijn, verdwijnt.
Je stopt met denken in parallelle levens, met ‘had ik maar’ of ‘ooit misschien’, maar gaat eindelijk voluit leven, hier en nu.
Deze confrontatie vormt de kern van The Last Hour Experience. Want je weet dat spijt aan het eind onvermijdelijk is als je niet leeft naar wat je diep vanbinnen al weet.
Waarom zou je wachten?
Paradoxale crux:
Je eindigheid durven aanzien
— niet meteen het aangenaamste, misschien —
maar je leven wordt rijker, betekenisvoller
en aantrekkelijker, bovendien.
Het gaat bloeien.
Meer kleur.
Meer zien.
– JULIAN –
Vita Florentis
