…voor wat je nooit hebt gedaan.
Of voor wat je anders had gedaan, met de kennis van nu.
Coldplay wist dat gevoel perfect te vangen in hun aangrijpende nummer The Scientist.
Het vertelt het verhaal van een wetenschapper die zo opgaat in zijn werk dat hij de liefde verwaarloost. En hij verliest alles.
De klap van zijn fout komt hard aan.
Had hij de tijd maar terug kunnen draaien, de schade kunnen herstellen, en het deze keer goed kunnen doen.
De hele videoclip – waarin de beelden een compleet ander verhaal vertellen – speelt zich achterstevoren af.
Chris Martin – de frontman van Coldplay – leerde een maand lang de songtekst achterstevoren zingen, zodat zijn lippen gelijk liepen met de omgekeerde beelden.
De aandacht zit in de details: zie hoe het moment waarop hij ‘in’ de auto stapt precies samenvalt met de zin die hij uitspreekt (I’m going back to the start). Dit viel me vandaag pas voor het eerst op.
We hebben allemaal wel zulke momenten gehad.
Dat je zou willen dat je even terug kon spoelen. Eén kans om het over te doen.
Ik weet dat ik dat heb gehad.
Er was iemand. Ze was ongelooflijk. En ik wist het.
Een zomermiddag. Alleen wij twee. Niemand anders in de straat.
Alsof het Universum dit moment voor ons had bestemd – speciaal voor ons.
Een kans van een op een miljoen-biljoen.
Twee zielen die elkaar vonden in de eindeloosheid van ruimte en tijd.
Maar voor aardse begrippen? Toeval.
Ze was laat voor iets, maar geen van ons maakte aanstalten.
Het was alsof de tijd stil stond.
Vijfenveertig minuten. Daar staan. Praten. Stiltes met diep oogcontact. Flirten.
En toen… moesten we allebei gaan.
Ik zei: “Laten we binnenkort een theetje doen samen.”
Ze lachte. “Dat lijkt me een goed idee.”
Ik had haar de dagen erna kunnen bellen. Mee uit kunnen nemen.
Ik had het moeten doen.
Maar ik deed het niet.
En zo ontstaat spijt. Niet door wat we probeerden, maar door de momenten die we lieten wegglippen.
Maar tijd werkt niet zoals in The Scientist. We kunnen niet terugspoelen. Niet overdoen.
Net als in het lied – het blijft slechts een wens.
Dus wat kunnen we wél doen?
De tijd die we hebben, ten volle benutten. Niet meer afwachten. Niet meer doelloos ronddrijven.
Sterker nog: we gaan de tijd in ons voordeel buigen.
We halen de toekomst naar het heden.
Door de enige waarheid onder ogen te zien die alles verandert: onze tijd hier is eindig.
Als je je daar volledig bewust van leeft, leef je anders. Eerlijker. Wakkerder.
Zodat je later – als de tijd op is – niet hoeft terug te kijken met spijt.
Daarom is ons motto:
Begin with the end in mind.
Geen verloren jaren.
Geen eindeloos verdwalen in afleiding en zinloze routines.
Geen wakker worden op een dag en beseffen dat je op de automatische piloot hebt geleefd.
Ik help je wakker te worden. Op de meest krachtige manier mogelijk.
Om een leven te creëren dat echt, levendig, 100% van jou is.
Een leven waarin je weet wat er écht toe doet – en er elke dag naar handelt.
Begin nu. Want elk leven heeft een deadline.
En ook al willen we er liever niet aan denken – dat van jou en dat van mij ook.
Niets is erger dan aan het eind van je tijd komen en een lied van spijt moeten zingen, zoals de wetenschapper in The Scientist:
Nobody said it was easy.
It’s such a shame for us to part.
Nobody said it was easy.
No one ever said it would be this hard.
Oh, take me back to the start.
