Waarom Nú? 5/5 – TIJDLOOS

Wat écht telt

We leven in een tijd van ongekende drukte, verslaving aan schermen en een eindeloze stroom van illusies.

We zoeken geluk in dingen buiten onszelf.

We vergelijken ons met gefilterde, zorgvuldig gecreëerde beelden en voelen ons voortdurend tekortschieten.

We wachten op het volgende moment – het volgende doel.

Maar geluk werkt niet zo.

De kracht van het missen

In een wereld die constant aan je aandacht trekt, voelt het alsof je altijd ‘aan’ moet staan.

Alsof je iets mist zodra je even niet kijkt, niet reageert, niet deelt, niet meedoet.

Je kent dat gevoel wel – die onrustige drang om alles direct te delen.

Maar wat als het omdraaien van dat principe juist de sleutel is tot échte rust?

Wat als we kiezen voor JOMO – the Joy of Missing Out?

Niet overal bij hoeven zijn – behalve volledig in dit moment.

Niet alles hoeven delen.

Niet altijd bereikbaar.

Minder ruis, minder afleiding.

Meer ruimte voor jezelf.

Meer tijd voor wat écht telt.

De kernvraag

Wat is écht belangrijk?

Wanneer de tijd beperkt is, verdwijnt alle oppervlakkigheid.

Wat overblijft, is wat er werkelijk toe doet:

Echte verbinding.

Authenticiteit.

Innerlijke rust.

Durf je eerlijk te zijn?

De tijd waarin we leven vraagt om bewuste keuzes.

Kies je voor de voortdurende afleiding van het scherm, of kies je voor jezelf?

Dit is het moment om de controle terug te nemen.

Om écht contact te maken.

Met jezelf. Met anderen.

Met het leven zelf.

Want uiteindelijk gaat het om één ding:

Leven vanuit je hart.

Echt, puur en tijdloos.

Slotgedachte

“Het is heel goed mogelijk dat wij, terwijl we terugblikken op ons leven, ontdekken dat we nooit echt hebben geleefd; dat we door alles te beoordelen en vergelijken het échte leven voorbij lieten gaan. Het leven kan alleen achterwaarts begrepen worden, maar het moet voorwaarts geleefd worden.”

– Søren Kierkegaard

Durf jij nu écht te leven?

Er was eens een keizer die zich met inachtneming van alle uiterlijke ceremonie liet begraven. Die hele onderneming van hem was misschien alleen maar een stemming, maar getuige te zijn van je eigen dood, er getuige van te zijn dat de kist gesloten wordt, ervan getuige te zijn dat alles wat op een wereldse en aardse manier je zintuigen vervult in de dood ophoudt: dat is ernst. Sterven is het lot van ieder mens en wat dat betreft is het maar een koud kunstje. Maar goed te kunnen sterven is eigenlijk de hoogste levenswijsheid. Waarin ligt het verschil? Is het niet hierin: in het ene geval is de ernst die van de dood, in het andere is het de ernst van wie aan de dood onderworpen is. En de toespraak, die het verschil maakt, kan zich niet tot een dode richten, maar richt zich tot een levende. Søren Kierkegaard - Deens filosoof